Ang Pagtatagpo namin ni DYOSA

It was the last week of January this year when my mother requested me to go home and visit them back to Novaliches QC for the celebration of her and my dad's wedding anniversary on January 31. I was so excited and cant wait for that day. I have two reasons to be so excited, first is, I missed my parents so much coz i havent been able to visit them for almost a year because of some issues between them and me, and the second reason is, it is the right time for me to finally meet DYOSA.

Evening of January 31 when I arrived at home in QC, tears fell down from my face while hugging my parents asking for forgiveness and without talking about what happened between all of us, we were all suddenly became ok and back to normal.

Afterwhich, I texted DYOSA informing him that I am already in Novaliches and will be going to SM Fairview by morning of Feb1. Akala ko nga hindi pa magtutugma ang schedule namin dahil ang sabi nya pwede bang hapon nalng daw ako magpunta dahil mag-general cleaning daw sya nang house nya in the morning. Alam nyo bang muntik nanaman akong magtampo nun? Kasi naman minsan na nga lang ako umuwi ng QC e hindi pa nya pagbibigyan ang oras na gusto kong magkita kami.. e ang magulong bahay naman hindi tatakbo, pwede nyang ayusin yun some other time. pero syempre naisip ko hindi naman ganun kalalim ang issue para magtampo nanaman ako sa kanya.. ayoko ngang mapariwara ulit.. hehehe.. somehow nagmatigas ako na we need to meet ng morning coz ill be at GYM by the afternoon. So he said hahabol daw sya. So I just cocluded that maybe this is not yet really the right time for us to meet, maybe next time nlang, nakaramdam ako ng konting panghihinayang pero ok lang ganun talaga e..

Suddenly, nung time na dapat e magpeprepare na ako going to SM to buy some stuff for myself and a gift for my parents anniversary e nakaramdam ako ng katamaran.. I just decided to go on GYM ng umaga and hapon nalng sa SM para hindi mainit. I did not inform him about the change on my plan kasi nga hopeless na ako, sabi ko nalang sa sarili ko, if he really wanted to meet me gagawa namn yun ng paraan para makita ako nang umaga sa oras na gusto kong magkita kami.

Surprisingly, while at the GYM, time na dapat e nasa SM na ako, he texted me asking kung nasa SM pa ako, then I told him the truth na hindi pa ako nagpupunta sa SM, inuna ko nlang muna ang GYM kasi malapit lang namn sa bahay at saka mainit, nakakatamad bumyahe. I then told him that I will be in SM by 4pm and hoping to meet him at Starbucks kung maabutan man nya ako sa SM.

Im done with my GYM by 3pm, took some rest at home and ate my merienda. 430pm when I arrived in SM. Grabe hindi ko inakalang ganun na kalaki ang SM from the last time na makita ko ito. yung dating gasoline station sa isang kanto at dating parking lot lang ay naging SM na din.. inenjoy ko muna ang paglilibot at marami akong nakitang mga bagong shop. nung nakaramdam na ako ng konting pagod I started to do my purpose sa pagpunta ko dun.

Two more stuff nalng ang natitira kong bibilhin and Im off to go home na from SM when DYOSA texted telling me na papunta na sya at malapit na sya. Ako naman, sa sobrang tuwa ay nataranta at hindi ko alam kung san na ako pupunta kung bibilhin ko ba muna yung natitira kong bibilhin o magpupunta na ako sa SB para hintayin na sya. Sa ugali kong ayaw ko nang may naghihintay e nagpunta na agad ako sa SB and waited for him, siguro mga 30mins yun, antagal din nun a from the time na sinabi nyang malapit na sya.. hmmm.. pasaway ito... hehehe.. Inisip ko nalang na kaya nya siguro sinabing malapit na sya e para wag na muna akong umuwi at hintayin ko sya para magkita na rin kami.. O di ba ang ganda nang naisip kong palusot at motivation sa sarili ko para maghintay ng ganun katagal... hehehe (peace DYOSA..)

Finally DYOSA arrived.. ang kaso ewan ko ba naman kung bakit ayaw magpunta sa table na nireserve ko for us. kesho daw saglit lang dahil nagyoyosi pa sya e samantalang nasa labas naman ako at nagyoyosi din habang nakaupo sa SB table... He then asked kung asan ako.. sabi ko I am outside sitting with the table wearing blue shirt (not sure) and black shorts and shoes, nagreply namn sya telling me what he is wearing.. wala naman akong makita. So I just waited na lumapit sya kasi mejo naaasar na ako nun. Then nagpakita na rin ang DYOSA.. Whew!! finally nagkita na kami.

Ewan ko kung anong meron kung bakit nawala yung kadaldalan ko nung makita na sya.. parang bigla akong natameme at nahiya and I think ganun din sya.. pareho kaming naiilang magsalita, idle moment ang nangingibabaw pero nung kinalaunan na e nakuha na namin ang kapalagayang loob sa isat-isa. tuloy-tuloy na ang kwentuhan namin hanggang sa kelangan nang magpaalam dahil ang nanay ko ay text na ng text at pinapauwi na ako dahil kailangan na nang kapatid ko yung pinabili nya..

I have seen what I have expected from DYOSA and will always be looking forward to see him again and ofcourse be with the other residents of ENKANTADYA..

SA IYO DYOSA SALAMAT SA PAGTANGGAP MO SA PAGKAKAIBIGAN NATIN. I SURELY WILL TREASURE THIS FRIENDSHIP THAT IS JUST STARTING TO GET DEEPER AND DEEPER AND DEEPER.........